زمزمه کن

این روزا از استرس دارم سکته میکنم. تقریبا هر روز ساعت 5 از خواب بیدار میشم و تا وقتی که میخوابم دلشوره دارم.

دوتا از بزرگترین تصمیم‌های زندگیم همزمان با هم دارن اتفاق میوفتن که باعث شد استرسش انقدر زیاد بشه که نتونم از هیچکدوم لذت ببرم.

من آدم جسوری نیستم هر تصمیم جدیدی رو خیلی راحت نمیتونم عملی کنم و وقتی میبینم افتادم روی جریان و دارم میرم جلو و کاری از دستم برنمیاد باعث میشه تا مرز سکته کردن برم.

الان هر اتفاق غیر منتظره‌‌‌ای منو میکشه واقعا ظرفیتم خیلی اومده پایین.

باز اگه همه اینا توی شرایط مالی بهتری اتفاق میوفتاد شاید میشد یکمی‌بهتر جلو رفت.

نمیدونم، واقعا دلم میخواست میتونستم از هرکدومشون لذت ببرم نه اینکه همش دلشوره داشته باشم.

میشه ادم توی هر شرایطی که هست، کار میکنه یا بیکاره، توی رابطه اس یا تنهاست، سرش شلوغه یا نیست.

بازم حالش بد باشه؟

آره میشه من همش رو تجربه کردم و بازم حالم خوب نبود.

بهم نگو خوشبختی یه حس درونیه، بهم یه سری جمله زرد نگو حالم از همون جمله‌ها هم بهم میخوره.

فکر میکنی اگه مثل ارزوهات توی یه جای دور تنها زندگی میکردی و زندگی که میخواستی رو داشتی حالت خوب بود؟

نه! مطمئنم که بازم نبود.

یه وقتایی هست آدم سرش پر از سروصداس، الکی نگرانه و استرس داره.

اینجور وقتا هرکس یه کار مخصوص خودش رو داره که آرومش کنه؟ نه شعاری و الکی، واقعا مثل یه لیوان شربت خنک باشه توی یه روز خیلی گرم.

دوست دارم بدونم دیگران واقعا همچین چیزی دارن یا اینا همش شعاره؟

چرا من ندارمش؟ چرا هیچی نمیتونم پیدا کنم که واقعا دلمو آروم کنه؟